Laatste blog

Hallo allemaal!
Donderdag gingen we ’s ochtends om 9.20 met de trein naar Novi Sad. Omdat we maar geen genoeg kunnen krijgen van de Servische trein, omdat we een ochtend vrij hadden en we die graag al winkelend wilden besteden. Voordat we vertrokken belde Sasa dat hij gisterenavond een ongeluk had gehad. Tijdens het hout zagen had hij in zijn been gesneden (ofzo) en dus een grote wond in zijn been. Hij was in het ziekenhuis gelijk geopereerd zonder verdoving en moest nu rust houden. Dat was wel even schrikken. We hebben ons tijdens het winkelen maar even opgesplitst, en met elkaar gingen we lunchen in de Mac. Hier genoten we niet alleen van het eten, maar ook van de free wifi en we (de meiden dan) hebben onze nagels gelakt met nieuwe Servische nagellak. Het kan allemaal in de Mac ;) Daarna hebben we een supergrote en superzachte knuffelbeer gekocht voor Sasa en was het alweer tijd om naar de trein te gaan. Omdat de riempjes van de beer kapot waren, hebben we gauw nog naald en draad gekocht en heb ik in de trein geprobeerd deze weer vast te maken. Met veel bekijks dat we met zo’n grote beer zaten lukte het uiteindelijk en was Drugiput weer gemaakt. Vanaf het station in Vrbas reden we naar Kucura om even op ziekenbezoek te gaan en Drugiput te geven. Sasa was er wel blij mee, Rebeka volgens mij nog meer. Omdat we eigenlijk nog kinderwerk wilden gaan doen, maar Sasa niet mee kon, ging Slobo met ons mee naar Djurdjevo. Daar hebben we zo’n 1,5u met de kinderen gewerkt. Dit deden we in de speeltuin, die we in de meivakantie met wat Leerdammers hebben gebouwd. Leuk om te zien dat de speeltuin nog steeds staat en met veel plezier gebruikt wordt. Er is een verhaal verteld over de barmhartige samaritaan, we hebben gezongen, de kinderen hebben lekker zitten kleuren en daarna gevoetbald en gespeeld. Daarna vonden we het wel goed voor vandaag, aangezien het ontzettend koud was in onze korte broeken en shirtjes, en de muggen daar goed misbruik van maakten. Op de terugweg belden we de ‘jongensauto’ (we hebben een eerlijke verdeling haha) dat we even moesten stoppen bij een supermarkt voor drinken en heel veel chocola. Dit deden we iets te enthousiast misschien, want ’s avonds in Central Home (het was al half 10) hadden we niet zo’n zin meer in het eten dat voor ons klaar stond. We zijn ’s avonds nog even naar het restaurantje gegaan voor een drankje en free wifi.
Vrijdagochtend mochten we uitslapen. Natuurlijk ben je dan juist die dag om 7u klaarwakker terwijl om 10 uur het ontbijt pas klaar staat, maar goed. Nadat we voor het laatst gezamenlijk hebben ontbeten, ging iedereen alvast zijn koffer inpakken, de spullen voor het kinderwerk naar beneden sjouwen, wifi gebruiken, boodschappen doen en we hebben de auto’s gewassen. Rond 1u wilden we vertrekken naar Kucura voor het kinderwerk daar. De jongens gingen wat eerder om nog iets in Vrbas te kopen en wij (de meidenauto) vertrokken volgens Servische planning pas om half 2. Toen we in Kucura waren hebben we alle spullen uitgeladen en terwijl ik met Slobo even in Vrbas onze tickets ging uitprinten bij het Rode Kruis, heeft de rest het kinderwerk vast klaargezet. Daarna begonnen we met het kinderwerk. Willemieke las het verhaal voor van de zieke man en zijn 4 vrienden. De kinderen hebben lekker zitten verven, kleuren, vouwen, bloemen maken met crepe papier en loombandjes maken. Wat een gezelligheid! Vervolgens gingen we buiten nog wat springtouwen en andere spelletjes doen. Toen deelde de groep nog wat cadeautjes uit die ze hadden meegenomen en was het na zo’n 3 uur kinderwerk wel genoeg geweest. Aleksandar had bedacht dat we hamburgers gingen halen als dinner, dat vonden wij best een goed idee natuurlijk. Samen met Sasa en William ben ik eten gaan halen en drie kwartier later zaten we buiten te eten. Na het eten gingen we naar de kermis in Kucura, die nog opgebouwd wordt, maar veel attracties werken al wel. Het was gezellig om hier met elkaar heen te gaan, want ook de hele familie en zusjes van Sasa gingen mee. Uiteindelijk namen we afscheid van iedereen, wat natuurlijk niet leuk was. Maar we hebben het gezellig gehad met elkaar. Terug in Feketic hebben we met elkaar nog wat gezongen en gebeden.
Vanmorgen ging mijn wekker vroeg; 4.45u. Omdat de wachttijden bij de grens lang zijn, zei Sasa dat ik maar vroeg moest gaan rijden naar Boedapest. Uiteindelijk vertrok ik pas om 6.30, uitgezwaaid door William en Erika, die speciaal zo vroeg hun bed waren uitgekomen. De voorspelling van Sasa klopte wel, want waar ik bij de Servische grens een half uurtje moest wachten, heb ik bij de Hongaarse grens nog 2,5u gestaan. Toen kon ik doorrijden naar Boedapest en na wat rondrijden vond ik gelukkig de locatie waar ik de auto moest inleveren. Lang leve de Mac die hiernaast staat en een Engelssprekende mevrouw bij het tankstation, anders had ik het niet gevonden volgens mij. Het inleveren ging snel en om 13u was ik op het vliegveld. Ik had gedacht ‘even’ naar het centrum te gaan, omdat de rest van de groep met de trein kwam en zij hier pas om 16u zouden zijn. Helaas kon ik mijn koffer nergens kwijt, dus ik ben maar lekker buiten op het vliegveld gaan zitten. Om 16u was de rest ook gearriveerd en zijn we gaan inchecken. We mochten eerst niet naar binnen, er liep overal politie, brandweer en politiehonden dus we verwachtten iets heel spannends..maar na 10 minuten gingen ze weer weg en mochten we naar binnen. Toen we onze koffers kwijt waren en door de douane geweest waren hebben we snel iets gegeten bij de Burger king, en toen moesten we (dachten we) haasten naar de gate. Dit viel wel mee, maar we stonden best wel vooraan in de rij. Dat was fijn, want nu konden we nog bij elkaar zitten in het vliegtuig. Helaas hadden we veel last van turbulentie en daarmee sommigen ook last van buik- en oorpijn. Eenmaal geland in Eindhoven hadden we onze koffers en toen we naar buiten liepen stond daar de hele Zajedno groep met spandoek en al ons op te wachten! Wauw! Superlief en heel leuk om iedereen weer even te zien! Na een groepsfoto, even bijkletsen en vervolgens weer afscheid nemen zat de reis er dan toch echt op. Een bijzondere reis door alles wat er gebeurd is, maar door alles heen was God dichtbij ons en dat mochten we ook ervaren! Velen zijn enthousiast thuisgekomen en wie weet volgt er nog wel een reisje met (sommigen van) deze groep.
Caoo!