Vorige week dinsdag en woensdag

Dobar dan allemaal!
Ik was gebleven bij dinsdagavond.. doordat internet niet meewerkte zat ik dus voor niets in het donker bij de wifi, helaas. ’s Avonds hadden we (een beetje laat) nog een dagsluiting, onder de overkapping. Lekker om dan nog even met elkaar de dag te evalueren en te zingen.
Woensdag ging ik voor de tweede dag met een groepje richting Kucura school. Vandaag konden we sneller starten en dat scheelde een hoop. Met z’n vijven hebben ze de muur buiten afgemaakt. Dat hield in: het laatste stukje schuren, schoonmaken en vervolgens lekker verven. De muur is weer heel erg mooi geworden, mocht het internet zin hebben vandaag komen er zo nog wat foto’s bij van het resultaat! Intussen zijn we binnen vast met z’n 4en begonnen met schuren en afplakken. Het afplakken had alleen weinig zin omdat we daarmee de bovenkant van de muur eraf trokken. Beetje jammer dus. Dan maar met de hand rechte lijnen verven. Ondanks dat het een hele lange gang is, ging het schuren als een speer en konden we al snel gaan verven. De rechterkant, waar ook veel radiatoren zitten, was alleen niet helemaal egaal. Op sommige plekken was de muur lichtoranje, op andere plekken wit of zelfs grijs (aangezien daar de lichtoranje verf was afgebladderd). De nieuwe verf, knaloranje olee, is een olieverf en dekt niet zo goed. Probleem dus dat we kleurverschil kregen. Ons plan B was nu om de muur eerst helemaal wit te verven met een soort grondverf, en daarna alles pas oranje. Aangezien onze Serven vaak alles snel snel willen (waardoor het een jaar later weer over kan), begonnen we zelf met ons experiment en toen Sasa daarna kwam kijken was het hij gelukkig met ons eens dat dit mooier zou worden. Dus, alsof we ons anders gaan vervelen, hebben we eerst de hele muur wit geverfd. Dit ging ontzettend snel met z’n negenen, waardoor een paar mensen alvast aan de ’overkant’ met oranje gingen beginnen. Deze muur was nog mooi zonder afgebladderde stukken, en hier dekte de verf in een keer mooi. Toen we rond 5 uur stopten met werken was de ene kant helemaal wit, en de andere kant al voor een derde deel mooi knaloranje. Vandaag had trouwens weer een Servisch meisje geholpen, een andere dit keer, en zij werkte gelukkig lekker mee en ze sprak ook nog een goed Engels. Dat was al een vooruitgang :)
Hierna reden we terug naar het ziekenhuis om daar nog wat mensen op te halen, en samen met 2 anderen heb ik daar even gezeten om mijn blog en die van de groep te uploaden. Rond kwart over 6 belde Sasa vanuit Feketic dat een jongen zijn tas kwijt was en dat die waarschijnlijk bij het ziekenhuis lag. We zijn even rondgelopen, maar konden niets vinden. Sasa en die jongen kwamen ook aangereden en alles werd op zijn kop gezet. De directeur van het ziekenhuis werd op de hoogte gesteld en alle nurses. Ze waren bang dat een patiënt de tas had gestolen, dus we moesten alle bosjes uitkammen (en dat zijn er een heleboel bij het ziekenhuis). Ook ujko en Dejan hielpen mee met zoeken. In de tas zat een portemonnee met redelijk wat geld en nog belangrijker, een paspoort én id kaart. Na ruim een uur werden we vanuit Feketic gebeld waar we bleven. Wij dachten dat iedereen op de hoogte was van de verdwenen tas, maar het bleek dat Sasa en die jongen samen in alle haast naar Vrbas waren gereden. We kregen te horen dat de tas door iemand uit de bus was meegenomen en gewoon @ Central Home stond. Aaaah. Wat een opluchting, maar we werden ook enigszins gek. Als ze dit een uur eerder wat duidelijker hadden gecommuniceerd, had dit een hoop stress gescheeld. Deze oplossing bracht bij Sasa juist weer stress, want de politie was net/bijna gebeld en als die hoorden wat er uiteindelijk aan de hand was zouden wij weer een probleem krijgen. Gelukkig was deze dreiging net zo opgeblazen als zoveel paniek hier in Serbia, want er bleek niets aan de hand. In Feketic kregen we een heerlijk maaltje van gebakken aardappels met kaas en gehakt. ’s Avonds deden we nog Bijbelstudie, die om de avond door een groepje wordt voorbereid. Dit ging over Paulus. Leuk om mee te maken hoe het er bij deze groep aan toe gaat, anders maar ook veel hetzelfde als wij gewend zijn.
Donderdag zijn we met iets meer man- en vrouwkracht naar de school gegaan, om een grote slag te slaan. En dit was goed. Als een razende begonnen er 8 personen met rollers en kwasten om de rechterkant, die wit gemaakt was, nu oranje te maken. Samen met iemand ben ik gauw nog naar de winkel gelopen voor kwasten, speciaal om radiatoren te verven, en vervolgens zijn we ook begonnen om deze wit te lakken. Wat een prutswerk. Maar het werd mooi! Al heel snel was de witte muur oranje en men ging op hetzelfde tempo door de trap op en de zijkant van de hal in. Daarna hebben we met z’n allen de radiatoren verder gelakt. Een grappig gezicht, waar iedereen op een stoeltje bij zo’n radiator heel geconcentreerd bezig is. Om half 2 zijn we gestopt met verven, en gingen we pljeskavica eten (de welbekende supergrote Servische hamburgers). Het vrouwtje schrok wel even van zo’n grote bestelling opeens, maar leefde zich helemaal uit. Hierna reden we naar Vrbas, want vanmiddag zouden we gaan zwemmen. Omdat wij aan het werk zijn bij de school en het ziekenhuis heeft de gemeente ons gratis entree gegeven voor het zwembad. Natuurlijk, hoe voorspelbaar, was het vanmiddag alleen maar bewolkt en erg koud, terwijl het de afgelopen dagen ruim 30 graden was. Toch doken we vol goede moed het water in, en wanneer je onder water bleef was het best uit te houden. Wanneer je boven water kwam was het zoo koud! Met een hele rij zaten we tegen het hek aan, helemaal in de handdoeken gewikkeld en rillend van de kou. Gelukkig kon ik in Feketic onder een hele warme douche om weer op te warmen. We kregen pizza als avondeten, heerlijk. ’s Avonds hebben we gezellig spelletjes gedaan en later nog de dagsluiting.

Wat er daarna allemaal is gebeurd staat op de vorige blog, waarin ik doorverwijs naar die van de groep ;)