Back in Serbia

Hallo allemaal!
Woensdag was het dan zover, mijn 10e reis naar Servië begon! Ik weet nog zo goed de eerste reis, oktober 2008, de voorbereidingsreis voor de werkvakantie van Ichtus van de zomer van 2009. Al die eerste indrukken, wat gaat er allemaal gebeuren, hoe zal de werkvakantie worden? Dit land en de mensen die we ontmoet hebben heeft me nooit los kunnen laten, daarom deze zomer opnieuw een werkvakantie.
De eerste dagen ben ik ‘alleen’ hier, en maandag 11 augustus komt een jeugdgroep uit Houten. Samen met hen ga ik aan de slag in Vrbas bij het neuropsychiatrisch ziekenhuis, waar de tuin helemaal opgeknapt gaat worden en nog belangrijker; een heel hekwerk komt om het gebouw heen. Probleem is nl dat bewoners in een sloot kunnen vallen en dat hopen we op deze manier tegen te gaan. Ook gaan we Kucura school afverven, en in verschillende gemeentes van Aleksandar kinderwerk doen.
Woensdag ben ik naar Boedapest gevlogen, met wat vertraging kwamen we toch snel aan en daar stond al iemand te wachten met een bordje met mijn naam erop voor de huurauto. Met een shuttlebus reden we naar de plaats waar de auto stond en ik kon verder rijden. Een mooie nieuwe witte VW up heb ik voor deze weken tot mijn beschikking. Eigenwijs als ik ben wilde ik zonder geld aan een gps te verspillen zelf de weg richting Servië zoeken. Gelukkig dat dit niet de eerste keer is hier, want ik zat snel op de goede snelweg en kwam na een autorit van ruim 3 uur, inclusief wachttijd aan de grens, aan in Kucura. Ik was nog maar net uitgestapt of Aleksandar reed de bus voor: we gaan mijn moeder en zusjes ophalen en naar de verjaardag van mijn nichtje! Gelukkig mocht ik nog even naar de wc voor we gingen :) We gingen naar zijn zus Dragana, haar oudste dochter werd 6 jaar. Voordat we hier kwamen maakten we een reis van een uur om iedereen op te halen, cadeautjes te kopen etc. Het kleine huisje zat opeens stampvol met allemaal familie, dus we gingen buiten zitten. Twee grote maar ontzettend mooie taarten kwamen tevoorschijn, die had Danijela gemaakt. Ze doen hier niet aan lijnen want ieder kreeg twee grote stukken voorgeschoteld. Verbaasd dat zelfs die kinderen de stukken taart met gemak naar binnen schoven, maakte dat ik ook alles maar opgegeten heb. Intussen kwamen er steeds meer vrienden en het werd een echt feestje.
In principe zou ik deze eerste dagen in de kerk slapen bij Aleksandar en Danijela, maar door omstandigheden is opeens de halve familie hier (moeder, 3 zusjes, tante, nichtje en neefje uit Djurdjevo en nog een oma van iemand), dus hebben we Laszlo gebeld of ik toch maar in Feketic kon komen slapen. Leek me iets fijner dan in de huiskamer tussen de kinderen, haha. Beetje jammer dat er nu weer dag en nacht een bewaker hier moet zijn omdat ik hier verblijf, maar volgens Laszlo vinden ze het geen probleem. Goed moe van de reis ben ik maar op tijd gaan slapen. Je weet trouwens pas echt dat je weer in Servië bent als je onder de douche die stinkt naar roest staat.
Donderdag zouden we naar Novi Sad gaan, want Sasa heeft een grasmaaier nodig, dus rond 8u zou hij hier zijn en anders zou hij bellen. Aangezien ik de Servische mentaliteit intussen wel gewend ben was er om half 9 nog niemand en toen ik om half 10 eens belde hoorde ik dat we toch niet zouden gaan. Haha, daar zit je dan, in alle vroegte klaar en wel om te gaan. Toch vond ik het niet zo erg om rustig aan te doen ’s ochtends. In Kucura gingen we inkopen doen voor de groep, zodat zij dinsdag gelijk kunnen beginnen met werken en niet hoeven te wachten op alle materialen. Sasa maakte een mooie deal voor de palen en het hekwerk en we zijn nog een kijkje wezen nemen bij het ziekenhuis. Wat een bende die tuin! Het gras komt letterlijk tot over je knieën, zaterdagochtend gaan we hier met wat kinderen/jongeren vast aan de slag, zodat het iets meer begaanbaar wordt. Donderdagmiddag was Sasa druk en aangezien ik geen zin had om niets te doen ben ik samen met Andreja (zusje van Sasa) en David (neefje uit Djurdjevo) het speelrek voor de kerk gaan lakken. Ze zijn zo blij met dit speelrek, dat we in de meivakantie in weer en wind hebben neergezet! Toen we het lakken zat waren zijn we gaan loomen, wat ze tot mijn verbazing allemaal konden. Toch vonden ze het leuk om dit te doen en waren blij met nieuwe loombandjes. Donderdagavond ben ik in Feketic sjopska salade gaan eten met twee vrienden van hier, lekker! Het vrouwtje achter de bar vroeg gelijk wat ik kwam doen hier (in het Servisch) aangezien ze me snel herkende van de vorige keer.
Vrijdagochtend hadden we om 10u een afspraak bij de nieuwe directeur van het ziekenhuis, die wilde weten waarom we bij het ‘oude’ ziekenhuis gaan werken en of we niet bij het grote ziekenhuis konden werken. We hebben hem overtuigd van de noodzaak bij het oude deel en gelukkig kregen we toestemming om de plannen door te zetten :)
In Kucura aangekomen was iedereen ziek, zwak en misselijk en zelf was ik ook niet zo fit. Toch gingen we ’s middags met de bus vol naar Novi Sad, een tweedehands markt (volgens mij gewoon zwarte markt) want Sasa zocht nog steeds een grasmaaier. Na veel onderhandelingen hebben we er een gekocht. Sasa en Vlada stonden overal te onderhandelen, terwijl Danijela, Rebeka, Andreja, Sandra en ik op een stoepje zaten. Moet er apart uitgezien hebben haha, de lucht van benzine en pizza’s door elkaar maakte ook niet dat we ons beter gingen voelen :p
Rond 4u waren we weer thuis en ging ik naar Feketic, om toch maar even te gaan slapen. Laszlo stond buiten dus het duurde denk ik een half uur voordat ik werkelijk naar boven kon, maar het was leuk om hem weer te zien en spreken. Hij vertelde over de groep die bij hem was geweest en we hebben wat plannen gemaakt voor de volgende groep. Toen ik rond 20u weer wakker werd kwam ik erachter dat de lamp in de badkamer het niet meer deed, dus na een kort rondje lopen in Feketic heeft de bewaker de lamp gemaakt, blij dat hij iets te doen had ;)
Vanmorgen hebben we met wat kinderen van hier vast bij het ziekenhuis gewerkt. Onkruid wieden, gras trekken en het hek voor een deel verven. Vandaag is de eerste dag van –hopelijk- een rij warme dagen zonder regen. Omdat we in de felle zon werkten besloten we tussen de middag maar te stoppen. Dinsdag gaan we verder als de groep er is.
Dit was zo een eerste update vanuit Servië, we hebben nog niet zoveel bijzonders gedaan dus volgende keer hopelijk iets sneller weer een blog. Pozdrav iz Srbiju, caoo.