Vrachtwagen, verven en afscheid nemen..

Hallo allemaal!
Een verhaaltje over de afgelopen dagen, terwijl ik nu helemaal in m’n eentje op het Central Home van de rust en het zonnetje geniet. Alle tijd om nu ook even wat foto’s te plaatsen, dus mocht het internet blijven werken hebben jullie weer wat te lezen en te kijken ;)

Maandagochtend zijn Gerdien, Jenneke en ik op tijd ons bed uit gegaan om even een lekker ontbijtje klaar te maken voor Janine, ivm haar verjaardag. Slingers en ballonnen hadden we al opgehangen, dus een feestelijk ontbijtje was de finishing touch. Janine kwam rond half 10 beneden en na wat liedjes, felicitaties, cadeautjes en een kaarsje waar muziek uit kwam –maar het niet deed helaas- begonnen we aan het verjaardagsontbijt. Hierna zijn we naar Izida gegaan, een dagopvang voor gehandicapten in dezelfde straat als het Central Home. Omdat het deze week 40 graden zou worden, kwamen de gehandicapten niet deze dagen. We hebben een rondleiding gehad en ik heb alvast wat afspraken gemaakt voor de werkzaamheden van de groep die volgende week uit Bergschenhoek komt. ’s Middags wilden we cupcakes bakken, omdat we ’s avonds een feestje hadden in de kerk in Kucura. We zijn naar Vrbas gereden om bij een grote supermarkt alle inkopen te doen. Drinken, cupcake spul, chips en natuurlijk chocola! Met behulp van een man en vrouw die Engels spraken ontcijferden we de verpakking, zodat we wisten hoe we die cupcakes moesten maken. Vol ijver zijn Janine, Jenneke en ik aan de slag gegaan en wisten 36 prachtige cakejes te produceren. Toen gingen ze de oven in, die we met behulp van onze bewaker hier aangekregen hadden. We zetten de wekker op 20minuten en gingen intussen even douchen, zodat we nog genoeg tijd hadden om te tutten daarna. Na die 20 minuten waren de cakejes helaas helemaal zwart van de bovenkant..we snappen niet waarom, maar dit was goed jammer natuurlijk. We besloten maar wat gewone cake te halen dan in de winkel. Na 2,5u nagels lakken, haren opsteken, uithalen en opnieuw opsteken waren we klaar om te gaan. We reden naar Vrbas, en daar hebben we Janine geblinddoekt. We mochten uit eten in het restaurant op kosten van de gemeente Vrbas, als bedankje voor de vracht (die nog moest komen). Janine was blij verrast en we hadden een heerlijk etentje. Ze hadden nog wat cadeautjes voor haar en als verrassing een mooie roze taart (die onderweg al wel wat uit elkaar was gevallen).
Na het diner gingen wij Slobo ophalen en richting Kucura. Daar zaten al wat mensen te wachten, vrienden waarmee we al geverfd en tijd doorgebracht hadden. Het was erg gezellig zo met elkaar! Na afloop hebben we alles opgeruimd en zijn we, de meiden, terug naar Feketic gereden. Gerben bleef nog een nachtje in Kucura slapen.

Dinsdagochtend zijn Gerdien en ik om 9u naar Izida gegaan. Omdat Gerdien sportlerares is, wilden ze graag met haar praten over het sporten met de gehandicapten daar. 2 engelssprekende sportteachers kwamen en we hebben leuke gesprekken gehad, en Gerdien heeft hen veel kunnen vertellen. Daarna zijn we met z’n allen richting Kucura gegaan, om daar de buitenmuur van de school te verven. Afspraak was; ’s ochtends gaan de mannen vast plamuren en als wij komen, rond 11u, gaan wij verf kopen en de muur verven. Om 12u zou de tv komen –dit is wereldnieuws hier haha- dus dan zouden we al lekker bezig zijn. Toen we aankwamen, dit had ik kunnen weten van vorig jaar, was er echt nog niks gedaan. Een paar vlekken met plamuur zat er op de muur, maar we konden nog lang niet gaan verven in ieder geval. GRR. Janine, Slobo, Mirko en ik zijn naar de winkel gegaan om plamuurspul en verf te halen. Na een discussie van een half uur tussen Slobo, Mirko, Sasa en oom Dragan werd er eindelijk besloten wat we moesten doen. Wachten met schuren, eerst laten plamuren, daarna schuren en dan pas verven. Okee. Op dat moment kwamen de mensen van de tv en moesten we toch wel gaan schuren, want dan waren we in ieder geval bezig. Ik mocht op tv weer vertellen wat we hier in Servië doen, en waarom, en Slobo vertaalde gelukkig. Toen deze mensen weg waren konden we eindelijk aan de slag met plamuren en schuren. We zaten helemaal onder het stof en viezigheid, waren wit/grijs van buiten en zelfs in onze kleren. Omdat Dirk en Rinus goed doorgereden hadden, en met enkele probleempjes bij de grens en in Novi Sad daargelaten, moesten we ’s middags de vrachtwagen gaan lossen. Helemaal vies zijn we naar de kerk van Sasa gegaan om de vrachtwagen op te wachten. Andras en wat bewakers van het Central Home waren er ook om te helpen, plus wat jongens van de brandweer in Kucura, plus nog wat andere sterke Serven. Hoe handig.
Daar kwamen Dirk en Rinus aan, de vrachtwagen reed hij weer knap achteruit de straat in, en het lossen kon beginnen. Hoe fijn om even wat bekende gezichten te zien uit Leerdam :) Het lossen ging best snel met al die hulp, en na Kucura kerk zijn we verder gaan lossen bij Vrbas school (educatie project vorig jaar), hospital Vrbas en Central Home. Hier staan nu alle dozen van mama en Adrie, en van Bergschenhoek op jullie te wachten. Ik ben weer teruggereden naar Kucura om Janine, Gerdien en Jenneke op te halen, die een rondje waren lopen om cadeautjes uit te delen bij kinderen thuis. Zij moesten afscheid nemen van iedereen en dat was best weer lastig. Ik moet er nog maar niet aan denken.. we zijn nog even langs Slobo gereden, we hadden een cadeautje voor hem als bedankje voor het tolken elke keer. De Bijbeltekst die we erin hadden geschreven raakte hem zichtbaar, en ook hier was afscheid weer lastig. Toen we terug waren in Feketic zijn we met z’n 5en nog wat gaan eten om deze werkvakantie met elkaar af te sluiten. Bij het Central Home hebben we nog een laatste blog geschreven (voor de blog van de HOE), alle geldzaken afgehandeld en heb ik afscheid van hen genomen. Ik mis jullie nu al! Gelukkig zien we elkaar in NL weer, en zijn we allemaal zo enthousiast dat we al een nieuw reisje aan het plannen zijn.

Het was na 2u voor ik naar bed ging, en omdat het zo heet was kon ik ook echt niet slapen. Na 2 uurtjes slaap ging mn wekker om 6u, omdat Dirk, Rinus, Gerben en ik met Slobo en Bojan richting Kucura gingen. Gerben ging vervolgens terug naar Feketic om met de meiden richting Budapest te rijden. Dirk en Rinus zijn vervolgens de hele dag met de bus van Aleksandar op pad geweest richting Belgrado, voor mogelijk nieuwe klanten voor Dirk z’n bedrijf. Ik heb vervolgens met wat jongeren hier de buitenkant van Kucura school geverfd. Hoe gek om dan opeens even de enige ‘Dutchie’ te zijn. Maar ook wel leuk, op zo’n manier steek je veel meer op van hun taal. Het was erg gezellig, we hebben hard gewerkt en het was erg heet. Ik kreeg een shirt van iemand om over mn hoofd heen te doen, want de zonnestralen waren te fel. Mijn hoofddoek idee aan het strand is dus echt niet zo’n gek idee hoor! (Dat vonden de Leerdammers in Tunesië zo gek haha). Rond half 3 waren we eindelijk klaar met de school en hielden we een welverdiend watergevecht. Ik heb bij Sasa voor de kerk wat liggen zonnen in de gras, terwijl de Serven de schaduw opzochten. Verschil moet er wezen, en zij zijn al bruin zat haha. Eind van de middag even heerlijk gedoucht en opgefrist, om met Sasa naar Vrbas te gaan, waar we opnieuw werden getrakteerd op een etentje. Dirk en Rinus kwamen ook, en 4 pipo’s van gemeente Vrbas. Er werden allemaal zakelijke dingen besproken zoals de brandweerwagen uit NL, een bezoekje van deze mensen aan NL en over de agrarische sector. Sasa bracht ons thuis en we hebben met hem nog heel lang gesproken over hoe de verhoudingen hier liggen. In wat voor politiek spel Aleksandar met zijn kerk is gewikkeld, maar ook hoe belangrijk dat voor hem is. Toen wij vorig jaar de scholen hier verfden, had lang niet iedereen door wat dat betekende voor hem en zijn mensen. Hij heeft uitgelegd wat voor gevolgen dit had. Wij verfden, samen met Roma’s, de school. Misschien niet zo perfect als een schilderbedrijf, maar wel sámen met hen. Hierdoor zijn de deuren geopend voor de Roma kinderen. Mensen vroeg hem, waarom zijn die Nederlanders niet de Roma huizen gaan verven ipv een openbare school? Omdat ze dan misschien een mooier huis zouden hebben, maar nu mogen de kinderen naar school. Nu zitten er 10 nationaliteiten gemixt op school en leren de kinderen, Roma of niet, met elkaar om te gaan. Ze worden vriendjes en vriendinnetjes. Wanneer ze dit al jong leren, kan dit veel betekenen voor hun situatie later.. op deze manier is het hele beeld over Roma’s gestegen. We hadden het over nog veel meer dingen, en uiteindelijk heeft Aleksandar afscheid genomen van Dirk en Rinus en ik ook.

Vanmorgen om 6u zijn ze weer met de vrachtwagen gaan rijden, en ze hopen morgenavond weer thuis te komen. De meiden zitten nu als het goed is in het vliegtuig, en Gerben is ergens onderweg tussen Budapest en Feketic. Nu ben ik dus even helemaal alleen @ Central Home, ook geen straf. Ik heb net mn standaardontbijtje van yoghurt met muesli, een boterham met pasta en een beker melk op. Straks ga ik eens heerlijk in het gras liggen ofzo, en vanavond ga ik met de oudste Kucura kids de film Despicable me kijken, leuk he Plientje haha. Morgen komen mama en Adrie, en het weekend zullen we wel weer een verhaaltje schrijven. Dit weekend geven ze regen op voor de avonden en nachten, beetje jammer dat jullie dat niet in NL hebben gelaten, maar goed. Ietsje koeler is nog wel te doen :) Lieve mensen, vanuit Feketic alvast een heel fijn weekend, en ontzettend bedankt voor de leuke reacties steeds!

Liefs Els

PS Gerben heeft een paar filmpjes gemaakt van onze eerste weken:

A day in Serbia: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5nwkgizjRvs

Work with children: https://www.youtube.com/watch?v=L2UKT8f0UDY