Een heerlijke zondag & een Servisch 'schoolreisje'

Dobre vece dragi ljudi,

Enigszins vermoeid ga ik m’n best doen om een verslag te schrijven van de afgelopen dagen. Met een groep van 30 is het druk, maar sinds maandag lopen hier ook zo’n 60 kinderen rond! Dat betekent dus ’s ochtends vanaf 7u de hele dag gegil, behalve wanneer ze een rustig programmaonderdeel hebben. Nu liggen de kids heerlijk te slapen en komen de jongeren tot leven..
Zondagochtend zijn we met elkaar naar Laszlo’s kerk in Vrbas gegaan. De jongeren hebben hier vorige week keihard gewerkt en zondag was dan ook de inwijding van deze kerk nadat hij heel wat jaren niet gebruikt is. Gelukkig was de verf/laklucht verdwenen en had Laszlo een tolk geregeld. We zongen wat psalmen, Laszlo preekte over kritiek geven en ontvangen, mensenkennis, en hoe mensen je de grond in kunnen boren. Aan het eind van de dienst zongen we Opw 488, de kracht van Uw liefde. Dit keer ging het zingen wel goed ;)
Na de dienst zijn we met elkaar naar het zwembad gelopen. Het beloofde weer boven de 35 graden te worden, en van de gemeente hadden we vrijkaartjes voor het zwembad gekregen. Alleen maar omdat we Kucura school hebben geverfd, ideaal! Het was heerlijk om hier even tot rust te komen, af te koelen in het zwembad en natuurlijk bruin te worden in de zon. Ik heb Slobo even geleerd hoe je een sudoku gemaakt..is het zo’n slimme jongen, kent hij dat niet eens! Om 16u werd de groep opgehaald door de bus om terug te gaan naar Central Home. Slobo, Gerben en ik zijn naar Kucura gereden voor de dienst bij Aleksandar. Oom Dragan preekte en ik weet eigenlijk niet meer precies waarover. Het ging er in ieder geval over dat Jezus met zijn discipelen aan het praten was, en dat Jezus de enige is die ons kan redden van wat of wie dan ook, vanuit Markus 8. Na de dienst heb ik gezellig met de meiden uit Savino Selo zitten kletsen, en Gerben en Slobo zijn op pad gegaan om brood te kopen voor maandag. Toen ze terugkwamen hebben we met hulp van Sasa’s zusjes, Mirko, Ljubica, Nenad en Sasa ongeveer 120 sandwiches gemaakt. Met chocopasta (niet teveel want dat vinden ze niet lekker volgens Sasa) en met worst, tomaat en ketchup.

Maandag ging om 5.50 de wekker, aah. Een dag op pad met 50 kids stond ons te wachten, maar wat energie was nog ver te zoeken. Samen met Sjoerd, Christian, Gerben en Slobo reed ik naar Kucura waar deze kids ons op stonden te wachten. In een grote optocht zijn we naar het begin van de straat gelopen waar de bus aan zou komen. Sasa was een beetje zenuwachtig omdat we met 55 waren en de bus was gebouwd op 50 personen. Gelukkig kan in Servië heel veel, dus ook met 55 in een bus voor 50 personen. Je zet gewoon 3 kids naast elkaar neer waar er normaal maar 2 zitten, nemos problemos. Gelukkig was het ook maar 35 graden deze dag. Eerst gingen we naar Petrovaradin, een fort waar ik volgens mij vorige keer ook al over schreef. Zaterdag waren we hier ook geweest. We hebben rondgelopen, foto’s gemaakt en wat gezongen. Hierna reden we naar Strasilo, ligt in Frucksa Gora en dat is een natuurgebied. Strasilo heeft een hoge berg, de hoogste van Vojvodina, en die mochten we gaan beklimmen. Eerst gingen we lunchen. Ik merkte dat Sasa erg naar de kids luistert want ze wilden geen zoet maar hartig. Het eerste rondje was dan ook met alleen maar hartige broodjes. Hij dacht dat ze niet meer wilden hierna, omdat ze dan zoet moesten eten. Ik had meer zoiets dat ze maar eten wat we hebben klaargemaakt, en als ze niet eten en trek krijgen is dat hun probleem..gelukkig kwamen ze ook weer afstormen op de broodjes pasta, geen probleem. Aangezien niet alle kids even goed luisterden riep Sasa dat we naar huis gingen want hij was het zat. Nou was ik niet zo vroeg mn bed uitgegaan om gelijk weer naar huis te gaan, die berg wilden wij wel graag zien. Ik heb maar even wat juffentips gegeven, we hebben kleine groepjes kids gemaakt met elk een groepsleider. Toen zijn we groepje voor groepje de berg op gegaan, echt een hele tocht, met af en toe gevaarlijke gaten en afgronden. Gelukkig kwamen we allemaal heel boven en daar werden de kleden uitgestald, tijd voor uitrusten en spelletjes. Na een half uurtje heerlijk uitrusten was het tijd voor de afdaling. Daarna reden we door naar Tabitha, een organisatie in Novi Sad waarmee Sasa veel samenwerkt. Deze organisatie regelt de papieren voor de vracht uit NL en dingen als kerstcadeautjes voor kinderen. Hier mocht ik eerst weer wat liedjes zingen met ze, toen heeft Sasa een Bijbelverhaal verteld en wilden de kids nog heel graag de chi chi wa zingen. We waren verder nog niet moe ofzo, maar ik kon nog net de chi chi wa eruit schreeuwen. Na deze tophit gingen we moe maar voldaan weer de bus in. Bij een benzinestation hebben we nog 60 flesjes water gekocht, verkoper blij, kids blij, en wij arm. Terug in Kucura hebben we nog een groepsfoto voor de bus gemaakt en kon iedereen naar huis. De jongens gingen terug naar Feketic en ik ben met Slobo in de kerk gebleven, spullen opgeruimd en even zitten relaxen. Om 19u begon de prayer meeting in de kerk en daar wilde ik altijd nog eens bij zijn. Op z’n Servisch begonnen we een half uurtje later met 15 mensen in de kerkzaal. Mirko en Sasa speelden allebei gitaar. We zongen liederen die ik gelukkig ook ken ik het Nederlands of Engels, hoe mooi om zo samen God te loven! Aleksandar hield een praatje over magie en kwade dingen, ik heb het niet helemaal gevolgd maar het bracht in ieder geval een heftige discussie op gang. Aleksandar vroeg of er mensen waren die ergens voor wilden laten bidden en er kwamen hier wat punten naar voren. Na het gebed zongen we nog wat met elkaar en toen zei hij dat hij speciaal voor mij wilde bidden deze avond. Hij vertelde een heel verhaal over Leerdam en over mij, we hadden die dag samen al een heel gesprek gehad en dat was erg fijn. Hier ga ik verder niet over uitweiden op deze blog, maar het was erg bijzonder. We sloten af met nog wat liederen en toen was het tijd voor napraten onder het genot van cola, koffie en water. Intussen was Gerben nog in Feketic, waar wat probleempjes waren met het maken van een werkplanning op z'n Servisch. De auto van Andras was kapot, er was geen verf voor in de kerk, en ik weet niet meer precies wat er verder was. Gelukkig wilde Nenad mij wel in Feketic brengen. Daar aangekomen was het Central Home leeg, de groep zat in de kroeg, dus ik kon rustig gaan slapen na een intensief dagje :)

Vandaag ben ik op Central Home gebleven. We doen elke morgen stille tijd en zo ook vanmorgen, heerlijk om daar je dag mee te beginnen. Jammer alleen dat er dan 60 gillende kids om je heen rennen, maar daar doe je niets aan. We zijn naar Izida gegaan om te vragen of we vandaag de buitenmuur nog mochten verven, ja natuurlijk mocht dat, ze waren er helemaal blij mee! Wij zijn met een groepje het kinderwerk gaan voorbereiden voor deze middag. Om 2u begonnen we met ballontrappen, een dramastuk en daarna gingen we knutselen. Hoe leuk ik het ook vind dat ik nu een aardig woordje Servisch spreek, hoe jammer is het dan ook dat deze kids dat niet verstaan. Het zijn namelijk Hongaarse kinderen, die wel Servisch leren op school, maar verder alle vakken in het Hongaars krijgen en dat thuis ook praten. Best wel jammer want met deze kids kunnen we geen woord wisselen. Gelukkig is een duim omhoog overal een bekend teken en kan dat een lach op een gezicht brengen. Rond half 4 ben ik naar Andras gereden om daar Gert, Pieter en Pieter op te halen die de wc’s aan het betegelen waren. Ze hadden echt hard gewerkt en het was dan ook bijna af, morgen gaan ze het afmaken. Vanavond hebben de jongens gevoetbald tegen wat jongens uit Feketic, ze zijn helemaal ingemaakt maar hadden gelukkig wel een leuke avond :) Tegelijkertijd werd er wat meidengeruzie uitgepraat, hoe herkenbaar van 4 jaar geleden bij ons haha.

Intussen is het best rustig geworden hier, we hebben de grote zaal nu voor ’s avonds een spelletje en daar zitten veel jongeren nu te weerwolven. Het is nu koud buiten en het waait hard, afgelopen nacht schijnt het geregend en geonweerd te hebben, ik heb er niets van gemerkt. Voor vannacht en morgen geven ze ook regen op, ik ben erg benieuwd. Morgen ga ik met een groepje richting Kucura om in een tuin te werken en ’s middags met de kids aan de gang te gaan. Vind ik leuk! De dagen gaan hard en hoewel ik nog niet wil denken aan donderdag afscheid nemen en vrijdag terugvliegen, toch komt het dichterbij..we gaan er nog maar even het beste van maken deze dagen!
Bedankt voor alle reacties steeds weer, het is zo leuk om te zien wie er meelezen. Voor nu weltrusten en tot schrijfs!

Liefs Els