Afscheid nemen, alweer een week geleden!

Lieve allemaal,

Inmiddels ben ik alweer bijna een week terug in Nederland, en mist nog steeds een verslag van de laatste dagen. Bij deze! ;)

Vorige week woensdag ben ik met een groepje richting Kucura gegaan om daar te klussen en kinderwerk te doen. Luuk en Daan hebben samen met Slobo en ujko Dragan een deur bij een oud vrouwtje eruit gesloopt, want die deur kon niet sluiten. Dit is de oma van Jelena, een meisje van 12, en die wonen samen in een krotje van 2 kamertjes. Met Sasa ben ik een nieuwe deur gaan kopen en die hebben de jongens er vervolgens ingezet. Oma was er geweldig blij mee! Intussen hebben de anderen in Sasa’s tuin het hek eruit gehaald en er opnieuw ingezet, en stenen opgestapeld. Daarna zijn we met het kinderwerk begonnen. Eerst wat liedjes gezongen, en toen een hele tijd gespeeld met ze. Stoepkrijten, springtouwen, voetballen, bellen blazen..wat worden die kids blij van deze dingen! En daarom wij dus ook :) Na 2 uur spelen hebben we nog een dramastuk gedaan en als afsluiting natuurlijk de knaller chi chi wa. Hierna zijn we naar huis gegaan. ’s Avonds zijn we met de hele groep naar het cafeetje in Feketic gegaan als afsluiting van hun werkvakantie. Dit was erg gezellig, de barman was ook erg blij dat hij ongeveer al zijn stoelen naar buiten mocht sjouwen..maar hij had weer omzet voor een hele maand denk ik.

Donderdag was de dag van afscheid nemen..niet leuk ;) Gek te bedenken dat dit nu precies een week geleden is! ’s Ochtends hebben we van alles gedaan in en rondom het Central Home: Koffer inpakken (Gerben dan..), kaarten/foto’s schrijven om later die dag te geven, inchecken, rekeningen van de groep betalen bij verschillende winkels, spullen brengen bij Izida en daar alvast afscheid nemen.. Rond 2u zijn we naar Vrbas gereden, nog wat boodschappen gehaald en daarna hebben we Slobo opgehaald. Ook aan hem konden we wel merken dat het een afscheidsdag was ;) We zijn eerst naar Kosancic gereden, het plaatsje waar de moeder van Aleksandar met zijn zusjes woont. Met deze meiden heb ik zoveel opgebouwd in deze weken, dat ik hier graag afscheid wilde nemen. We brachten een heel boodschappenpakket mee voor hen, en voor de meiden had ik wat meidenspulletjes zoals haardingen, nagellak en make up. Dat laatste noemen ze in Servië trouwens schmink haha. Het was weer erg gezellig en nadat we nog even een foto hadden gemaakt met elkaar, was het tijd voor afscheid nemen. Slik. Hierna zijn we naar Kucura gegaan waar Aleksandar al een heel diner had klaargemaakt, lekker! We kregen van Sasa en Danijela een cadeautje, notitieblokje met allemaal fotokaarten uit Novi Sad. Daarna kreeg Gerben de cowboyhoed van Aleksandar en ik het belletje. Deze attributen had hij bij het schoolreisje veelvuldig gebruikt haha. We zijn, ook met Vlada, Nenad en Glisa naar de kermis in Kucura gegaan, een hele happening. Deze zou maandag al opgebouwd worden, maar nu, donderdag, was nog maar de helft van de attracties werkend. Achja, het is en blijft Servië.. ze hadden veel lol in de botsauto’s, en we kwamen tot de ontdekking dat de attracties bijna allemaal uit Nederland of Duitsland kwamen. Na afloop hebben we nog een ijsje gegeten en zijn we terug gegaan naar Sasa’s huis. Hier hebben we gezellig de avond doorgebracht, intussen was ook oom Dragan erbij, en de moeder van Nano en Nikoleta was er ook nog even. We hadden het over Bijbels (in het Servische bijbeltje dat ik van Andras had gehad mist het einde van het Onze Vader, en ze legden me uit dat dat komt omdat er in Servië 2 bijbelvertalers zijn, de ene laat dat einde inderdaad weg in zijn vertaling). Toen kwam Aleksandar met een grote studiebijbel aanzetten, en Gerben en ik kregen er allebei een. Een Servische Bijbel wauw..een supermooi geschenk! We hadden zelf ook nog wat cadeautjes, en ik had foto’s af laten drukken en beschreven, dus dat hebben we allemaal gegeven. Ook een envelop met daarin kleine enveloppen met geld, en dat raakte hem heel erg. Overgebleven projectgeld dat wij nog van de eerste 2 weken hadden, en we hadden een kaart geschreven daarbij. Als doel hadden we medicijnen en iets van vakantie –in ieder geval iets om uit te rusten- neergezet. Vanuit de groep hadden we een envelop met geld voor brandstof en geld om zijn bus te laten maken. Hij was helemaal onder de indruk en heeft de eerste paar minuten ook niets gezegd. Later zei hij dat dit net de dingen waren waar hij geen geld voor had, maar die hij zo hard nodig heeft..Gelukkig wisten we dat wel na 4 weken met hem opgetrokken te hebben, dus we waren blij dat hij het geld nu goed kon gebruiken.
Hij verwonderde zich er nogmaals over hoe wij altijd weer geld en spullen kunnen brengen, terwijl zij daar niets over teruggeven. We hebben hier een goed gesprek over gehad. Hoe verwend wij zijn in Nl, hoe weinig geld voor ons betekent en hoeveel meer wij terugkrijgen in Servië, dan wel op een andere manier.
Ook aan deze avond kwam helaas een eind en ook hier hebben we afscheid genomen. Dit waren wel de mensen met wie we het meest opgetrokken hadden en dat maakt een afscheid altijd weer vervelend. Gelukkig zeiden ze zelf: don’t worry, we see each other again the next time you come, because the 7th time can't be your last time..

Vrijdagochtend ben ik heel vroeg opgestaan om weer 32 kilo in m’n koffer te stoppen (het bleek uiteindelijk maar 29), en om half 9 reden Gerben en ik weg. Eerst nog even langs Slobo, ik had nog een cadeau voor hem en Gerben ook. Omdat we op tijd op Belgrado moesten zijn duurde dit afscheid niet lang, al was ook dit niet leuk. Slobo is een dierbare vriend waar we in deze 4 weken weer zo’n leuk contact mee gehad hebben. En in wat voor omstandigheden hij ook leeft, (die zijn niet best), hij blijft altijd zo optimistisch en vrolijk! Volgend jaar wil hij naar Nl komen, ben erg benieuwd of dat gaat lukken :)
Hierna zijn we doorgereden om te tanken en daarna door naar Belgrado airport. Het inleveren van de auto ging in een keer goed, er waren geen problemen! Verder ging alles prima, koffers afgeven, douane, paspoortcontrole..voor we het wisten zaten we in het vliegtuig met best wel wat turbulentie. Dat hoorde ik dan later, want ik heb een groot deel van de vlucht zitten slapen. Hoe lekker. Aangekomen op Eindhoven stond Tanne me op te wachten en zijn we, met een tussenstop voor een Mac Flurry, doorgereden naar Leerdam.

Inmiddels ben ik na een week nog niet echt geland in Nederland geloof ik. Het waren 4 geweldige weken, met veel indrukken, ervaringen maar ook heel veel gezelligheid. Ik mocht weer veel leren van de Servische taal en hoop dat ik het een beetje blijf onthouden (lang leve skype). Maandag 9 september komt Aleksandar voor een week naar Nederland, samen met Glisa. Op donderdag 12 sept trouwt Peter, iemand uit Harderwijk, die zij ook goed kennen. Gelukkig zie ik hen dan ook weer een weekje, vind ik leuk! Met het groepje van de eerste weken Servië zijn we ook al een nieuw reisje aan het plannen, waarschijnlijk in de kerstvakantie. Jedva cekam!
Bedankt allemaal voor jullie medeleven, leuke en lieve reacties, en hopelijk tot een volgende reis! Ik ga gauw een fotoboek maken om deze reis in vast te leggen, wees welkom om ‘m te bekijken ;)

Bog vas blagoslovio! Zdravo!