k(r)amperen in Servië

Dobre vece! Vanuit een warmgestookt kamertje in een koud Servië onze eerste belevenissen op de weblog. Vrijdagmiddag vlogen we in het welbekende mooie roze vliegtuig richting Servië. Met een hele mooie lucht als uitzicht, die steeds donkerder werd tijdens de vlucht, kwamen we al om half 6 aan in Belgrado! Een half uurtje eerder dan gepland, wauw! Dat betekende wel dat we op de auto moesten wachten. Die hadden we om 18u gereserveerd, maar was iets te laat..welkom in Servië, we konden gelijk weer wennen aan deze manier van afspraken maken enz.. ;) Busy traffic. Na een uitgebreide check van een best wel gehavende auto, konden we eindelijk richting Kucura gaan rijden. Onderweg kwamen we in de dikke mist terecht, maar gelukkig kwamen we na 2 uurtjes rijden aan bij Aleksandar en Danijela. Toen we Vrbas op de borden zagen staan, waren we blij dat we ons eindelijk weer op bekend terrein bevonden. We werden hartelijk welkom geheten met thee en koffie, cola en sap, chips, pepernoten (dankjewel Ria!) en koekjes.
We hadden verwacht, dat we zoals met Sasa afgesproken, bij hun in huis zouden slapen. Hier zagen we ietwat tegenop, aangezien je dan weinig privacy hebt. Maar, zoals alles hier gaat, was deze afspraak onaangekondigd gewijzigd en wees Ujko Dragan ons de weg naar een heerlijke warme kamer achter de kerk. Yes! Wat waren we hier blij mee! We hebben een kamertje met 3 bedden, een apart badkamertje en een keuken/zitkamer. We mogen de kachel stoken zoveel als we willen, dit voelt als het kleine huisje op de prairie. Zo’n 50 jaar geleden dus. Als we willen koken, moet dat ook op dit houtkachelfornuis (of hoe dat ook mag heten..zie foto’s). We doen ons uiterste best om de boel warm te houden hier, Gerdien heeft zelfs haar deo-bus leeggespoten om de kachel aan te krijgen. Helaas mislukte dit jammerlijk. Toen zijn we maar om aanmaakblokjes gaan vragen, welke ze hier gelukkig hebben. Wij pyromaantjes kunnen dit allemaal wel!

De eerste nacht was het even wennen. De kamer was vrij koud, we hebben er een kacheltje staan maar die hadden we niet aangedaan. Dom dom. Vanaf nu doen we dat dus wel, hij staat de hele dag aan zodat we het ’s nachts enigszins warm hebben. Verder was er ook nog een hond, of twee. Die vond het nodig om voor ons raam, vanaf 2 uur tot 4 uur ’s nachts te gaan blaffen. Haalde hij eventjes adem, dachten wij, nu kunnen we slapen.. ging hij weer! Aleksandar heeft de baas van deze hond vriendelijk doch dringend verzocht om dat beest binnen te houden, anders wist hij wel een goed middeltje, waardoor de hond zou gaan slapen..voor altijd ;)
Eerst gingen we naar Vrbas om onze paspoorten bij de politie te brengen en hiermee een visum aan te vragen. We hebben Slobo opgehaald en toen zijn we terug naar Kucura gereden.
Daar hebben we de kerk, die VOL lag met vuilniszakken en dozen met kleding, speelgoed etc., helemaal leeggehaald. Alles ging in de bus van Sasa, die reed 100 meter achteruit (tegen het hekje van ujko aan, oeps). En we konden alles vervolgens weer uitladen bij de voorraadschuur. Hoe efficiënt. :)
Toen we alles uitgeladen hadden gingen we 50 tasjes vullen met knuffels en speelgoed voor de kinderen in Djurdjevo, als kerstcadeautje. Hierna reden we naar Djurdjevo. Toen we er al bijna waren kreeg Sasa een telefoontje vanuit Kucura. ‘We staan voor de kerk en we kunnen er niet in!’. Mensen uit Savino Selo hebben namelijk een dienst in de kerk, elke zaterdagavond. MAAR, leuk om te weten, wij hadden de sleutel van de kerk op zak, omdat al onze spullen daar in een kamertje liggen. En je weet maar nooit.. Vorige week was de reserve sleutel gebroken, dus dit was pech. Sasa raakte helemaal in paniek en gaf ons de schuld van dit drama. De oplossing van Sasa was: Breek de deur maar open, morgen of maandag regelen we wel een nieuwe deur. Wij vonden dit niet zo’n fijn idee, dat we ’s nachts in een open kerk moesten slapen. Maargoed, het zij zo.
Wij gingen verder naar Djurdjevo, waar we een hele korte dienst meemaakten. Na de dienst mochten we de tasjes aan de kinderen uitdelen. Die werden blij van zo’n tasje met een knuffel en andere dingetjes! Zo leuk om te zien :)
Op de terugweg lagen we bijna in de sloot. Dit kwam doordat het erg mistig was, en Sasa zag een bocht niet aankomen. Nét op tijd stuurde hij in de goede richting zodat we niet in de sloot belandden. We zijn gered door engelen, zoals hij het zelf benoemt.
In Temerin stopten we voor een lekkere hamburger, ze hebben een nieuwe hamburgertent ontdekt die de beste hamburgers van heel Servië maken. Fijn om deze ook te mogen proeven toch? Ze waren trouwens heerlijk! (en erg groot..)

Toen we terugkwamen in Kucura was de dienst van Savino Selo mensen nog bezig. Er waren uiteindelijk 3 mensen door het raam geklommen, en vervolgens had iemand het slot opengebroken, zodat de rest ook naar binnen kon. Gelukkig hoefde er dus alleen maar een nieuw slot te komen, die ujko er gelijk opgezet heeft. Wij konden, na nog gezellig gezeten te hebben met de jongeren uit Savino Selo, met een gerust hart gaan slapen.

Vandaag mochten we uitslapen. We kregen een uitgebreide lunch bij Aleksandar en Danijela. Dat was heerlijk, maar echt ontzettend veel! Hierna gingen we het kinderwerk voorbereiden, want om 3u zouden we met de kinderen gaan werken. Eindelijk weer! Samen met Jelena, een meisje van 13 hier uit de straat, zijn we de straten rondgelopen om alle kinderen te vertellen dat ze om 3u mochten komen. Ik ben naar Kosancic gereden om de moeder en zusjes van Aleksandar op te halen. Het was een beetje proppen in ons mini-autootje, maar nu weten we ook dat hier 6 mensen in kunnen (en misschien nog wel meer) ;) Met de kinderen hebben we weer heerlijk gezongen, en daarna hebben we lantaarntjes gemaakt met hen. We gaven hen ook een waxinelichtje mee, zodat ze dit thuis neer kunnen zetten. De kinderen vonden het weer erg leuk dat we er waren, en wij ook. Trouwens, we hebben dit helemaal zonder tolk gedaan. Het was even lastig, maar met gebarentaal en ons beetje Servisch kwamen we een heel eind. Dat vonden we best leuk! We hebben buiten afgesloten met natuurlijk de chi-chi –wa. Ze kunnen al best wat woordjes Nederlands, als je dit liedje meetelt ;)

Hierna maakten we ons klaar voor de kerkdienst. Sasa vertelde dat Mirko, die de gitaar heeft, niet kwam, en ook Jakov niet. He, dat was balen. Gelukkig kwam onze held Srdjan halverwege de dienst binnen met de gitaar van zijn moeder. We hadden toen al zo’n 5 liedjes achter elkaar à capella gezongen, dus zo hard was de gitaar niet meer nodig.

Opvallend is trouwens in deze wintertijd, dat het ontzettend rustig is hier! In de zomer lopen overal mensen, spelen overal kinderen buiten..nu hoor je alleen maar blaffende honden en zie je alleen maar kippen op straat. (dit is letterlijk trouwens). Het is voor ons een verrassing in hoeverre de drukke planning voor morgen gerealiseerd gaat worden. Om 8.30 vertrekken we hier naar verschillende scholen, gezinnen, het gemeentehuis en het ziekenhuis. Waar we allemaal spullen mogen gaan uitdelen, en natuurlijk de kerstcadeautjes!
Verder is er genoeg gepland de komende dagen, we vermaken ons wel! Het is echt fijn om hier weer te zijn en iedereen weer te zien.

Vanuit een nog steeds warmgestookt kamertje in Kucura: Zdravo, caoo i laku noc!
Tot de volgende blog :)

P.S. wist je dat we nu in de auto zitten ergens midden in Kucura om deze weblog te uploaden?? Internet bij Sasa doet het namelijk niet.. lang leve de free wifi :)