Internationaal dagje en nog veel meer :)

Hallo allemaal!

Donderdag, tweede kerstdag voor jullie, mochten we weer aan de slag gaan. ’s Ochtends zei Sasa: de truck is coming (die dinsdagochtend al zou komen). Hij moest zelf even naar Feketic op en neer, dus aan ons de eer om de truck op te vangen. Toen hij belde dat de truck er was, gingen we naar buiten maar er was geen truck te zien! Een paar minuutjes later kwam hij gelukkig. De truck, een kleintje dan, zat helemaal vol met cadeaus uit Zwitserland. Pakketten voor kinderen en pakketten voor volwassenen. We sjouwden alles de schuur in en daarna mochten 2 banken en 100 vuilniszakken met kleding de truck in. Hierna zijn we eerst naar de kerk gegaan (om weer wifi te hebben), want Gerdien en Janine moesten inchecken voor hun terugvlucht. Het duurde wel een half uur voordat dat eindelijk was gelukt, maar beter laat dan nooit ;)
We reden verder naar het ziekenhuis in Vrbas, waar Slavica, een vrouw die vorig jaar nog bij de gemeente werkte, en altijd veel met de transporten te maken heeft, ons een computer met printer ter beschikking stelde. Echt waar, niemand hier heeft een printer in huis. We vragen ons echt af of dat hier dan niet nodig is ofzo? In ieder geval, met dank aan Slavica is het gelukt. Toen zijn we even naar het centrum gegaan. Sasa zei vorige week dat Danijela en hij zo’n glaasje met sneeuw erin willen laten maken met een foto van ons, als wintergirls. Haha. Dit wilden we zelf graag regelen als cadeau dus met ons allerbeste Servisch lukte het om zo’n ding te bestellen, met 2 foto’s erin, ingezoomd en wel, wauw! Hij is echt superleuk geworden! We gingen terug naar Kucura om te lunchen met Sasa en Danijela, en we hebben gelijk dit fotodingetje gegeven (ik weet niet hoe dit verder heet). Ze vonden het ontzettend leuk!
’s Middags hebben we de bus ingeladen met kerstcadeaus en we zijn naar Ravno Selo en Despotovo (waar Sasa’s 2e gemeente is) gereden. Ook hier zagen we, net als gisteren, ontzettend veel armoede. Bij sommige gezinnen mochten we naar binnen, je weet soms echt niet wat je ziet. Wat verschrikkelijk! Maar ook; wat gaaf om te zien hoe blij een kind is met zo’n doos speelgoed!
Hans, Teus, Johan: Weet je nog dat we tijdens ons allereerste voorbezoek in 2008 langs heel veel gezinnen geweest zijn? Ik ben nu weer teruggeweest bij verschillende gezinnen. Een gezin, waar toen de dag ervoor een verjaardag was geweest. De tafel stond toen vol met gebak en dat kregen wij toen te eten van die mensen. En bij die gehandicapte jongen, waar we toen samen met Ria een piano of iets hebben gebracht. Heel gek om daar na zo’n tijd weer te komen!

’s Avonds waren we uitgenodigd bij Slobo thuis om daar te eten. Zijn moeder had van alles gekookt voor ons, lekker! Na het eten mocht ik even op zijn laptop om te skypen met thuis. Tweede kerstdag zat namelijk een groot deel van mijn familie bij elkaar. Zo gek om daar niet bij te zijn dit jaar ;) Maar ook zo leuk om iedereen even te zien en te spreken, want de laptop van Anne ging de hele tafel rond. Dat was gezellig oma, mama, papa, Adrie, Ton, Teus, Gerrie, Anton, Martin, Irene, Wilfred, Marloes, Ronald, Arnout, Erik, Anne en natuurlijk Thijs! Eenmaal weer in Kucura hebben we gauw een appeltaart gebakken en die bij Danijela in de oven gezet. We hebben gezellig spelletjes zitten doen en er zo een leuk laatste avondje van gemaakt :)

Vrijdagmorgen was het vroeg dag; als afscheid wilde de badkamer ons ook graag iets meegeven. Nadat er twee keer was gedoucht kwam opeens allemaal water uit het putje op de grond omhoog. Toen stond de badkamer blank, oeps! (Nu is er niets meer aan de hand gelukkig)
We hebben de auto snel ingeladen, afscheid genomen van Sasa en Danijela en zijn naar Belgrado airport gereden. Ons verbazend over hoe men hier een wegomleiding maakt, je komt gewoon op de baan van de tegenliggers te rijden, kwamen we daar binnen 2 uur aan. Toen de koffers waren ingecheckt, hebben we nog wat gedronken onder het genot van free wifi (of andersom, hoe je het ook bekijkt) ;)
Daarna hebben we afscheid genomen van elkaar. Lieve meiden, ik mis jullie wel hoor! Het is maar stil zo!

Ik ben weer teruggereden naar Kucura en heb nog even getankt; lees: naar het tankstation gereden, waar een meneer de auto heeft volgetankt en mijn ramen heeft gewassen, ideaal :) In Kucura heb ik onze keuken, slaapkamer en badkamer even goed schoongemaakt. Het was goed te zien dat hier een week lang gebruik van was gemaakt haha! Rond 3u zei Sasa: Zou je het leuk vinden om met ons mee te gaan naar Glisa, in Nestin? Eigenlijk waren we allemaal best moe, maar het leek me ook wel gezellig. Dus om half 4 werd de bus volgesjouwd, hebben we de ouders en een nichtje van Danijela opgehaald en zijn we 2u gaan rijden naar de Kroatische grens, ergens in de bergen. Nestin ligt 3 km van de grens met Kroatië. We moesten met de pont, haha daar paste 1 auto op, en deze werd voortgetrokken/dreven/varen door een klein bootje. Maar vanaf het water zagen we de bergen met allemaal stadjes, kerkjes prachtig verlicht!
Eenmaal aangekomen in Nestin werden we vriendelijk ontvangen door Glisa, Mima (zijn zus) en hun ouders. Er kwamen nog meer nichten, neven en buren dus het was een huis vol. Er stond een tafel vol met eten voor ons klaar, help! Maar het was best lekker, al ben ik niet zo’n fan van vlees in Servië sinds ik 2 jaar geleden met eigen ogen heb gezien hoe men in de tuin van Ujko 2 varkens aan een spit had hangen, en de ingewanden op de grond lagen. Mm. Gelukkig waren er aardappels, salade en na afloop een hoop zoetigheden. Ook hadden ze wijn gehaald van een plaatselijke boer die dit zelf maakt. Met lege colaflessen ging men weg, en deze kwamen allemaal weer vol terug. Het was superzoete wijn, ik denk dat zelfs canei hier niet tegenop kan! Maar het was heerlijk :)
We deden spelletjes en er werd volop gekletst. Hoewel ik niet zoveel kan meepraten, begrijp ik wel een hoop en dat is best grappig. Rond 22u gingen we weer in de bus, en we waren om middernacht eindelijk thuis in Kucura. We lagen bijna allemaal te slapen op de terugweg, maar een bed slaapt dan toch lekkerder!

Vanmorgen ben ik om 8u met Sasa en Ujko weggegaan. Eerst hebben we wat bij zijn zus gebracht, daarna gingen we een cadeautje kopen. Danijela, het zusje van Sasa, was namelijk uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje van een meisje uit haar klas. Maar haar moeder wilde haar thuishouden, want ze heeft geen geld om een cadeautje te kopen. Dat is erg! Daarom hebben wij wat gekocht, zodat ze toch kon gaan. Toen reden we verder naar Novi Sad, waar we met Mile, een predikant uit Zabalj, en met mensen van organisatie Tabita, met Roma moslims gingen werken. Ik was erg benieuwd.. Er waren twee ‘rondes’, om 10u en om 12u. een kamer zat vol met zo’n 150 Roma moslim kinderen en wat ouders. We zongen wat, er werd wat verteld over Jezus en hoe wij kerst vieren. Uiteindelijk kregen de kinderen een kerstcadeau, zo’n doos vol met leuke spulletjes, uit Zwitserland.
Grappig was dat er een gezin uit Zwitserland bij was, die dit helemaal geregeld hebben. in Zwitserland zijn er 89.000 !!!!!! dozen ingezameld en naar allemaal mensen over de hele wereld gestuurd. Echt bizar veel! Tijdens de lunch was het erg gezellig, en ik kon alle talen door elkaar heen praten. Servisch met mensen die geen Engels kunnen. Engels met Sasa en sommige anderen. En natuurlijk Duits met de Zwitsers. Af en toe wilde zo’n Zwitser iets aan bijv. Sasa uitleggen, maar zij kenden weer niet zo goed Engels. Dus probeerde ik een Duitse zin naar het Engels te vertalen. Ach, zo kom je nog eens ergens. Dit was ontzettend gezellig. Ook 2 Servische meisjes, Kristina en Tijana waren hier, zij zongen tijdens de ‘dienst’ kerstliedjes, echt zo mooi! Ik ken nu ook Stille nacht en Eer zij God in het Servisch. Zij spraken best goed Engels, waar ik me weer over verbaasde. Roma moslims zijn erg moeilijk om mee te werken vertelde Sasa, het deed me een beetje aan onze Scet denken. Sommige mensen werden heel agressief/fel omdat ze maar 1 pakket kregen, en ze hadden nog kinderen thuis zitten, of ze wilden het voor de buren meenemen. Daar begonnen ze natuurlijk niet aan, want er waren maar net genoeg pakketten. Gelukkig waren de kinderen zichtbaar blij met het mooie cadeau dat zij kregen, dus de Zwitsers haalden nog wel voldoening uit hun werk.

Zo’n dagje vol internationale contacten is echt leuk! Je bouwt zo makkelijk iets op met mensen! De Zwitsers komen maandag naar Sasa toe dus die zien we dan weer, we kijken er naar uit! Wij hebben na afloop iemand thuisgebracht, zijn in Temerin weer een hamburger gaan eten en naar Kucura gegaan. Ik ben nu volop strepsils aan het eten, want m’n stem is bijna weg. Net heb ik de zusjes van Sasa thuisgebracht in Kosancic, in de dikke mist..het mist hier bijna elke dag, echt bizar. Andreja, een zusje van Sasa, blijft vannacht (en misschien nog meer nachtjes) hier slapen, om mij te beschermen tegen de muizen. Maar vooral voor de gezelligheid, want een leuk meisje is het echt :)

Ik hoop dat ook de foto’s weer lukken met uploaden, ik zit namelijk weer in het café net als van de week, en hier is het internet echt top. Dus wie weet.. Groetjes daar en tot snel allemaal!

@HansH, donderdag gaan we terug naar Djurdjevo. Dan gaan we kijken naar die speelplaats; want daar is nog wel het een en ander voor nodig zei Sasa. Verder zijn er een hoop projecten, maandag gaan we naar zijn 4e (!) gemeente in Selenca, hij heeft nieuwe projecten in het ziekenhuis lopen.. en ik hoop nog even richting Izida te gaan volgende week. Er is genoeg te doen hier :)

@ Gerdien en Janine, ik ben al begonnen aan m’n fotoboek haha! Maar weet niet of ik hem eerder af ga krijgen dan jullie..Succes weer met alles in NL!